Ewa jest wędrowniczką. W zasadzie skończyła 21 lat, więc zalicza się do starszyzny, ale działa w drużynie wędrowniczej. Wstąpiła dwa lata temu i zachłysnęła się harcerstwem. Chce rozwijać się w kierunku stopnia instruktorskiego.

Piotr jest instruktorem. Ma 30 lat i realizuje próbę harcmistrza. Prowadził do niedawna drużynę harcerską, ale przekazał ją następcy. Szuka swojego miejsca w Związku.

Kasia również jest instruktorką ze świeżo zdobytym stopniem przewodnika. Zobowiązanie złożyła na kolonii zuchowej swojej gromady, którą prowadzi od roku. Ma 19 lat i na razie jest na początku swojej instruktorskiej drogi.

Adam ma 20 lat, jest wędrownikiem z otwartą próbą przewodnikowską. We wrześniu przejął drużynę, która była w stanie rozkładu i którą jej dotychczasowy drużynowy porzucił. Adam na ratowanie drużyny poświęca każdą wolną chwilę.

Ewa ma łatwość w nawiązywaniu kontaktów z dziećmi, które do niej lgną, ukazują jej zaufanie i dzielą się nią swoimi problemami. Ona też potrafi je zmotywować, dać im pozytywne wsparcie, choć sama boryka się z depresją.

Piotr jest dość oschły i trzeba go dobrze poznać, żeby docenić, jego postawę i podejście. Pierwsze wrażenie, jakie wywiera nie jest zbyt dobre, a dodatkowo wysokie wymagania, jakie stawia sobie i innym powodują, że nie wszyscy potrafią ułożyć sobie z nim relacje. On sam niespecjalnie się tym przejmuje.

Kasia samą swoją postawą budzi respekt i szacunek. Dzieciaki ją uwielbiają za to, jaka jest stabilna emocjonalnie i opanowana. Wiedzą, że w najgorszej sytuacji ona zachowa chłodny umysł i rozsądek.

Adam to typowy starszy brat, życzliwy, opiekuńczy, pomocny. Dzieciaki cenią w nim właśnie te cechy, które dają im poczucie bezpieczeństwa.

Ewa w momencie ukończenia 18 roku życia wyprowadziła się z domu. Przyczyną był konflikt z rodzicami. Jej relacje z najbliższymi są od letnich do otwarcie wrogich. Ojciec nie akceptuje jej decyzji życiowych, a matka nie potrafi kontrolować emocji. Ewa w zasadzie cały czas ucieka. Przed złym dzieciństwem, przed wspomnieniami, przed swoją mroczną stroną.
Wyprowadzka wymusiła na niej podjęcie pracy. W firmie, gdzie pracuje, jest bardzo wysoko oceniana, co nie zawsze przekłada się na dochody. Ma skłonność do nadmiernego poświęcania się w pracy. Przeprowadzki i ograniczony czas prywatny rzutuje na jej relacje z ludźmi. Obecnie nie jest w stałym związku, choć spotyka się z kilkoma osobami.

Piotr ożenił się, ma dzieci, skończył studia i znalazł pracę w korporacji. To praca, a konkretnie awans wymusił na nim rezygnację z prowadzenia drużyny. Mieszka w bloku na ogrodzonym, strzeżonym osiedlu. Jest uporządkowany, odpowiedzialny i zorganizowany. Umiejętnie dzieli swój czas między obowiązki zawodowe, harcerstwo i życie prywatne.

Kasia mieszka ze swoich chłopakiem, ale jest finansowana przez rodziców, zamożnych przedstawicieli wyższej klasy średniej. Mieszkanie chłopaka jest jego własnością, którą podarowali mu jego rodzice. Kasia poza harcerstwem swój czas poświęca studiom.

Adam mieszka z rodzicami i również studiuje tyle istotną, że nawet studia i pracę podporządkował wymogom służby instruktorskiej w ZHP. Nie ma czasu na dziewczyny i inne takie „głupoty”.

Ewa ma poglądy dość konserwatywne. Docenia dorobek ruchu feministycznego, ale nie utożsamia się z ikonami współczesnego feminizmu. Wręcz jest wobec krytyczna. W wyborach wspierała przyjaciółkę, kandydującą z ramienia ugrupowania prawicowego. Poważnie traktuje takie pojęcia, jak honor, uczciwość, patriotyzm. Nie identyfikuje się z żadnym wyznaniem, ale nie odrzuca wiary i religijności. Nie toleruje wyśmiewania ludzi za poglądy.
Zdecydowanie opowiada się za radykalnie rozumianą apolitycznością harcerstwa i odrzuca udział harcerzy w mundurach we wszelkich demonstracjach o charakterze ideologicznym od Marszu Równości począwszy, na Marszu Niepodległości skończywszy. Wyjątek robi dla oficjalnych obchodów państwowych. Całkowicie kwestionuje wszelkie formy „promocji” LGBT w harcerstwie od artykułu z commin-outem Heli Gil, poprzez materiały Zespołu Wychowania Duchowego Chorągwi Łódzkiej ZHP aż po występy Roberta Biedronia i namiot tolerancji na Zlocie ZHP.

Piotr jest dość typowym przedstawicielem swojego środowiska. Zdeklarowany zwolennik przynależności Polski do UE, promujący ekologizm i otwartość. Atakuje bezpardonowo wszystko, co jego zdaniem jest przejawem zacofania i ciemnoty. Uwielbia filmy typu „Pokłosie”, czy „Kler”. Ma konto na fejsbuku, na którym nie tylko nie kryje się ze swoimi poglądami, ale wręcz wyraża je w dosadny i jednoznaczny sposób.
Jest praktykującym katolikiem, co oznacza regularne, coniedzielne uczestnictwo we mszy, posyłanie dzieci na religię i obchodzenie świąt. W pozostałych kwestiach jest bardziej zdystansowany. Uczestniczył w Czarnym Proteście i Marszu Równości. Chętnie czytuje publikacje liberalnych duchownych, w których znajduje potwierdzenie swoich przekonań.

Kasia jest konwertytką z katolicyzmu na jedno z wyznań protestanckich. Pod wieloma względami odpowiadają jej poglądy prawicowe, ale zrażają ją przejawy ignorancji i zacietrzewienia niektórych prawicowych katolików. Z drugiej strony, nie potrafi zaakceptować podejścia katolików „otwartych” np. do kwestii homoseksualizmu, które postrzega jako zbyt otwarte i gubiące istotę chrześcijańskich zasad moralnych.
W kwestiach politycznych jest całkowicie poza bieżącymi sporami, dostrzegając pozytywy i negatywy w różnych opcjach politycznych.

Adam jest przykładnym katolikiem, poważnie i odpowiedzialnie podchodzącym do swojej wiary. ST tolerancyjny, co nie oznacza, że akceptuje wszystkie inne stanowiska. Przeciwnie, potrafi je logicznie wypunktować i wykazać, z czym się nie zgadza i dlaczego, nie licząc się przy tym z odczuciami słuchaczy. Logika jest dla niego ważniejsza od uczuć.
Politycznie najbliżej mu do idei narodowej, choć nie identyfikuje się z nią w stu procentach.

Któremu z tej czwórki powierzysz swoje dziecko i zapiszesz do drużyny?

Aha. Warto dodać, że…

Ewa jest lesbijką. Z domu wyprowadziła się z powodu konfliktu z rodzicami, którzy nie akceptują jej orientacji. Jej sposób życia nie odbija się w żaden sposób na działalności w harcerstwie. Nikt, poza najbliższymi przyjaciółmi nie jest wprowadzany w jej sprawy prywatne.

Małżeństwo Piotra rozpadło się z powodu nadmiernego zaangażowania w pracę. Obecnie jest w luźnym związku „z doskoku”. Z obecną partnerką lubią bawić się w dominację.

Kasia i jej chłopak postanowili wstrzymać się z seksem do ślubu. Na wyjazdach harcerskich (jej chłopak też jest instruktorem) pilnują, żeby nie dać powodu do plotek. Historia ich związku zaczęła się od tego, że Kasia, która po maturze przyjechała do Warszawy na studia, została z dnia na dzień wyproszona z wynajmowanego pokoju i musiała pilnie coś sobie znaleźć. Wtedy z pomocą przyszedł instruktor ze środowiska, do którego się zgłosiła po przyjeździe, a potem… samo poszło.

Adam jest tak pochłonięty działalnością harcerską, nauką i pracą, że nie ma życia osobistego i nie ma pojęcia, jak budować normalne relacje z drugą osobą.

Wychowujemy przez przykład osobisty. Kto z tej czwórki jest najlepszym przykładem?

phm. Maciej Pietraszczyk

P.S. Wszystkie opisane osoby istnieją naprawdę, jednak zostały zmienione ich imiona.